برندهای معروف ادکل, گوچی

سیستم حمل و نقل عمومی استانبول، بسیار پیچیده است؛ به ندرت نقشه آن را پیدا کرده و معمولا باید، زیاد خط عوض کرده و زیاد سوال کنید. البته، با کمی تلاش می توانید از تاکسی گرفتن جلوگیری کرده و زیاد نیز راه نروید.هر بار که سوار تراموا، مترو، اتوبوس یا قایق های عمومی می شوید، به یک ژتون 1.5 لیری نیاز دارید. این ژتون ها را می توانید در بسیاری از گیشه های شهر، خریداری کنید. مهم نیست مسیر شما چقدر طولانی است، یک ژتون، برای هر بار سوار شدن، الزامیست.شما می توانید یک "آک بیل یا Akbill" بخرید که همان بلیط هوشمند است. اگر بیشتر از یک یا دور روز در شهر می مانید، بهتر است از این گزینه استفاده کنید. از این بلیط نیز می توانید در ایستگاه های اتوبوس، تراموا، مترو، و قایق های داخل شهری استفاده کنید. کافیست، بلیط را روی حسگر اتوبوس، تراموا و... قرار دهید. شما می توانید، یک بلیط خریده و چند بار، به ازای تعداد همراهان خود استفاده کنید. همین طور، می توانید این بلیط را در گیشه های مخصوص، واقع در ایستگاه اصلی، شارژ کنید. استفاده از بلیط هوشمند، کمی ارزان تر از خرید ژتون است. اگر در کمتر از یک و نیم ساعت از استفاده قبلی، دوباره از بلیط استفاده کنید، هزینه هر بار استفاده، پایین تر می آید. در زمان اولین خرید، باید 6 دلار بپردازید. اگر تصمیم به پس دادن بلیط داشته باشید، می توانید پول را دوباره پس بگیرید.وسایل نقلیه عمومی، و مخصوصا اتوبوس ها، در ساعات شلوغ، مخصوصا در جمعه ها و دوشنبه ها، بسیار شلوغ بوده و احتمال جیب زنی نیز بالاست. پس مواظب متعلقات خود باشید. نوع اتوبوس در ترکیه وجود دارد؛ اتوبوس های شخصی و اتوبوس های دولتی به نام IETT که به شهرداری تعلق دارند. رنگ این دو اتوبوس متفاوت بوده و به راحتی قابل تشخیص هستند. اتوبوس های بخش خصوصی، سبز و آبی هستند، و علامت مقصد، چاپی و زرد رنگ است. اما اتوبوس های IETT رنگ های متفاوتی مثل آبی و قرمز، سبز و دو طبقه دارند. بلیط های هوشمند، در اتوبوس های عمومی قابل قبول بوده، و برای اتوبوس های خصوصی، باید پول نقد پرداخت کنید. برای اتوبوس های خصوصی 1.5 لیر و برای دولتی، 1.4 لیر پرداخت می کنید. بسته به راننده اتوبوس عمومی، می توانید پول نقد(البته 1.5 لیر) را نیز پرداخت کنید.متروباس که به تازگی تأسیس شده است نیز اتوبوس های سریع هستند که در خطوط ویژه حرکت کرده و بنابراین، با ترافیک زیاد روبرو نیستند. این خطوط، بخش های آوسیلار و کادیکوی در بخش آسیایی را به باکیرکوی و سویزلی بگ، متصل می کنند که دیواره های شهر قدیمی نزدیک به دروازه توپکاپی و مسیدیه کوی هستند.اکثر اتوبوس ها، از ساعت 6 صبح، تا 12 شب، مشغول کار هستند. از ساعت 10 شب به بعد، تعداد اتوبوس ها، کمتر می شود. بعضی از خطوط بین مراکز اصلی، شبانه روزی هستند، البته متروباس، همیشه در فواصل نیم ساعتی، حرکت می کند. پس از نیمه شب، هزینه ها دو برابر می شوند.به عنوان یک توریست، بهتر است مترو و تراموا را در سلطان احمد و تکسیم استفاده نکید، زیرا هیچ خط اتوبوسی در این مناطق وجود ندارد.اولین سیستم قطار زیرزمین استانبول، به قرن نوزدهم بر می گردد، زمانی که "تونل" کنده شده و قطار کاراکوی به استقلال، در سال 1875، شروع به کار کرد. فاصله دو ایستگاه، 573 متر بود. در آن زمان، بهترین گزینه برای رفتن به پل گالاتا و بازدید از استقلال کادسی معروف بود.در دهه 90، یک خط تراموای مدرن در بخش اروپایی شهر ساخته شد که امروزه به بخش های درونی تر و همین طور بخش آناتولیایی نیز توسعه پیدا کرده است. یک طولانی دریایی به نام "مرمرای" در حال ساخته شدن است که این خطوط را به هم وصل می کند.مترو استانبول، شامل دو خط می شود. خط شمالی که تنها اتصال دهنده تکسیم به مسلک، از طریق مسیدیه کوی و لونت در نیواستانبول است. همین طور، یک خط بین تکسیم و کاباتاش وجود دارد. در آنجا می توانید، با قایق به سمت آسیایی شهر رفته، و یا با تراموا، به شهر قدیمی بروید. خط جنوبی، بیشترین استفاده را برای بازدیدکنندگان دارد. این خط، آکسارای(در ترکیب با خطوط تراموا)، به فرودگاه آتاتورک متصل می کند. در بین راه، ایستگاه اتوبوس اصلی(اتوگار) قرار دارد.امروزه، اکثر ایستگاه های مترو، گیشه های فروش خودکار دارند. پس باید، پول خرد برای خرید ژتون را داشته باشید. سکه های خود(به جز 1 یا 5 کوروشی) را با مجموع 1.5 لیر وارد کرده و سپس گزینه onay را بزنید. این همان عبارت تأیید به ایرانی است.یک تراموا، زیتون برنو(منطقه اتصال مترو به فرودگاه) را به کاباتاش(محل اتصال سیستم زیرزمینی به تکسیم) متصل می کند. این خط، 14 کیلومتر بوده و 24 ایستگاه دارد. کل سفر 42 دقیقه زمان می برد. ایستگاه و خدمات توریستی متفاوت مثل قایق و منطقه سلطان احمد نیز در این خط قرار دارند. اگرچه شما می توانید از ژتون یا بلیط هوشمند در تراموا و مترو استفاده کنید، شما باید در هر بار تغییر خط، یک ژتون بپردازید.اولین خط تراموا، در سال 1992 و بین سیرکسی و تاپکاپی ایجاد شد. سپس، این خط توسعه یافته و از تاپکاپی به زیتون برنو کشیده شد. از طرف دیگر، خط از سیرکسی به کاباتاش توسعه داده شد. در 30 ژانویه 2005،، از سیرکسی به کاباتاش رفته و از گلدن هورن عبور کرد. 55 دستگاه، ساخت شرکت ABB در خط قرار دارند. ظرفیت انتقال مسافر روزانه، 155000 نفر است.ایستگاه های تراموا شامل موارد زیر می شوند: زیتون برنو، میتات پاشا، آکشم ستین، سیت نظارم، مرکز افندی، سویل بگ، تاپ کاپی، چاپا، فندینک زاده، هاسکی، یوسف پاشا، اسکارای، لاله ای، بیازیت، چمبرلیتاس، گولانه، سلطان احمد، سیرکسی، امینونو، کاراکوی، توفانه، فندیکی، و کابتاش می شود.یک سیستم زیرزمین دیگر نیز بین تکسیم و کاباتاش قرار دارد که این خط تراموا را به ممتروی تکسیم متصل می کند. تراموا، همین طور به خط مترو پایینی و ایستگاه آکسارای نیز متصل است. البته، ایستگاه مترو و تراموا، فاصله بسیاری کمی با هم دارند.